Δευτέρα 30 Αυγούστου 2010

Σκοτώνουν τ' Άλογα Όταν Γεράσουν;

Συχνά τελευταία ο Αντώνης Νικοπολίδης γίνεται αντικείμενο κριτικών. Άλλοι θεωρούν πως κακώς συνεχίζει το ποδόσφαιρο στην ηλικία του, άλλοι ψάχνουν  και βρίσκουν δικά του λάθη σε όλα τα γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός και πολλοί πάντως με διαφόρους τρόπους, αλλά και με τη συστολή που αρμόζει όταν μιλάς για το ιερό τέρας των Ελλήνων τερματοφυλάκων, εκφράζουν την άποψη πως αν συνεχίσει να αγωνίζεται θα χαλάσει την υστεροφημία του ως τερματοφύλακας.

Όμως είναι γεγονός πως δεν υπάρχει τερματοφύλακας αλάνθαστος, όπως επίσης είναι αλήθεια ότι ο Νικοπολίδης ωρίμασε ποδοσφαιρικά και διέπρεψε στην θέση του σε ηλικία πολύ μεγαλύτερη των τριάντα. Τα πρωταθλήματα 2005-2006, 2006-2007 και 2007-2008  του Ολυμπιακού είναι κυρίως δικό του έργο, ενώ έζησε την απόλυτη καταξίωση στον τελικό του Κυπέλλου του 2008, δηλαδή σε ηλικία 37 ετών και έπαιξε τον καλύτερο αγώνα της καριέρας του μόλις πριν από 10 μήνες στο Άρσεναλ-Ολυμπιακός του περασμένου Τσάμπιονς Λιγκ.
Να δούμε λοιπόν αν οι κριτικές που γίνονται τελευταία έχουν βάση ή αν οφείλονται στην άγνοια, τους κοινούς τόπους και τις εμμονές των δημοσιογράφων (ενδεχομένως και του κοινού).

Οι σημαντικότερες φάσεις του αγώνα Ηρακλής - Ολυμπιακός 2-1, είναι χαρακτηριστικές και είναι εδώ. Οι περισσότεροι εστιάζουν την κριτική τους στο πέναλτι που κάνει ο τερματοφύλακας του Ολυμπιακού. Όμως η αντίδρασή του εκεί είναι κατά βάση σωστή. Ο Νικοπολίδης βγαίνει πάνω στον αντίπαλο και στην μπάλα -αφού πρώτα με μια πάσα στην πλάτη της άμυνας έχει εκτεθεί όλη η αμυντική διάταξη του Ολυμπιακού. Βγαίνει όπως θα έπρεπε να κάνει σε τέτοιες περιπτώσεις (πάσες στην πλάτη της άμυνας) και εξωθεί τον αντίπαλο στα πλάγια, επίσης όπως θα έπρεπε να κάνει. Η ένσταση είναι μία. Αν θα πρέπει να πέσει προς τη μπάλα για να την μαζέψει -με κίνδυνο όμως αν δεν προλάβει να κάνει πέναλτι- ή αν θα πρέπει να προσπαθήσει μένοντας όρθιος να βγάλει ακόμα πιο έξω τον αντίπαλο (με κίνδυνο όμως να δεχθεί σουτ προς την εστία του). Είναι μια πολύ δύσκολη φάση που γίνεται ακόμη δυσκολότερη από το γεγονός πως ο Σολτάνι είναι ένας σχετικά άγνωστος ποδοσφαιριστής στο ελληνικό πρωτάθλημα, άρα δεν είναι πολύ σαφή στον τερματοφύλακα που τον αντιμετωπίζει τα χαρακτηριστικά του. Αν ξέρεις φερ' ειπείν πως έχεις μπροστά σου έναν πολύ καλό τεχνικά ποδοσφαιριστή ή έναν πολύ γρήγορο, θα προσπαθήσεις μάλλον να τον καθυστερήσεις και να τον βγάλεις στα άκρα μακρυά από την εστία σου, παρά να του κλέψεις τη μπάλα. Κανονικά σε μια καλά προπονημένη ομάδα ο τερματοφύλακας πρέπει να έχει ενημερωθεί από τον προπονητή τερματοφυλάκων της ομάδας του για τα χαρακτηριστικά των αντιπάλων ποδοσφαιριστών και πρέπει να του έχει γίνει ανάλυση των ικανοτήτων και των αδυναμιών τους. Δεν ξέρουμε αν κάτι τέτοιο έγινε στον Νικοπολίδη, πάντως επέλεξε να πάει προς την μπάλα με μια σωστή τεχνικά έξοδο που όμως οδήγησε στο πέναλτι γιατί ο πολύ τεχνικός και γρήγορος Σολτάνι πρόλαβε να "τσιμπήσει" την μπάλα. Στο υπόλοιπο παιχνίδι όλες οι αντιδράσεις του Αντώνη Νικοπολίδη είναι εξαιρετικές συμπεριλαμβανομένης κι εκείνης στο δεύτερο γκολ που δέχεται όπου κάνει τα πάντα σωστά προκειμένου να καθυστερήσει τους αντιπάλους. Στην φάση είναι και πάλι ο Σολτάνι και η αντίδραση αυτή τη φορά του Νικοπολίδη είναι διαφορετική, δείγμα ότι έμαθε από την προηγούμενη φάση του πέναλτι και προσάρμοσε την τακτική του, προσόν που ελάχιστοι τερματοφύλακες διαθέτουν. Δυστυχώς η πολύ αργή επιστροφή των αμυνόμενων δεν βοήθησε στην αποτροπή του γκολ παρά την καλή προσπάθεια του Νικοπολίδη.
Υπήρξε επίσης μια άριστη απόκρουση σε φάουλ από τον τερματοφύλακα του Ολυμπιακού και μια ακόμα σωτήρια επέμβαση σε τετ α τετ.

Συμπερασματικά, σε έναν αγώνα όπου έκανε πολύ καλή εμφάνιση συνολικά, ο Αντώνης Νικοπολίδης μπορεί να ελεγχθεί μόνο για την φάση του πέναλτι που και αυτή οφείλεται περισσότερο σε ικανότητα του αντιπάλου παρά σε δική του έλλειψη. Τι να κάνουμε; Όπως έλεγε και ο Φουκώ: "αυτό που κάνει το ποδόσφαιρο ενδιαφέρον είναι η παρουσία του αντιπάλου"...

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Hope Amelia Solo, η καλύτερη γυναίκα τερματοφύλακας (πιθανώς και η ωραιότερη).

Η Hope Solo γεννήθηκε στο Richland της Πολιτείας της Ουάσιγκτον των Η.Π.Α. στα 1981. Έχει αγωνιστεί με αρκετές ομάδες στο Γυναικείο Επαγγελματικό Πρωτάθλημα των Ηνωμένων Πολιτειών και στα πρωταθλήματα της Γαλλίας, της Σουηδίας και της Δανίας. Σήμερα συχνάζει κάτω απ' τα δοκάρια των Atlanta Beat. 

Είναι βασική τερρματοφύλακας της εθνικής των Η.Π.Α. αν και η σχέση της με την ομάδα υπήρξε μάλλον ταραγμένη καθώς μετά των ημιτελικό του παγκοσμίου πρωταθλήματος του 2007, στον οποίο οι αμερικανίδες έχασαν με 4-1 από την Βραζιλία, η Hope είχε κριτικάρει πολύ έντονα την απόφαση του προπονητή της να επιλέξει για τη θέση της βασικής goalkeeper την  - "κάποτε εξαιρετική, αλλά όχι πια" όπως δήλωσε η Hope - 36χρονη τότε Briana Scurry. Αυτό προκάλεσε την αποπομπή της απ' την ομάδα, στην οποία πάντως επέστρεψε λίγο αργότερα για να κατακτήσει το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο στο Πεκίνο το 2008. Η επικράτηση μάλιστα των Η.Π.Α. επί της Βραζιλίας στον τελικό του ολυμπιακού τουρνουά, οφείλεται κατά κύριο λόγο στις δικές της επεμβάσεις. 

Οι γονείς της Hope χώρισαν όταν η ίδια ήταν έξι χρονών και μεγάλωσε κατά κύριο λόγο μαζί με τη μητέρα της, όμως - όπως η ίδια έχει πει - επιρρεάστηκε ιδιαίτερα απ' τον πατέρα της,που ήταν βετεράνος ποδοσφαιριστής και υπήρξε σε κάποια διαστήματα της ζωής του άστεγος.

Εδώ ένα βίντεο με τα κατορθώματά της

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2010

Πρωτότυπη επέμβαση από το Copa Africa

Ο τερματοφύλακας είναι σαν τον χορευτή. Πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχει τον έλεγχο ολόκληρου του σώματός του. Γι αυτό όταν πηγαίνει προς την μπάλα πρέπει να κινείται με ταχύτητα, αλλά ποτέ με υπερβολική ορμή. Κινδυνεύει έτσι να πέσει θύμα κάποιας επιδέξιας προσποίησης ή και να γελοιοποιηθεί ή -ακόμα χειρότερα - να χάσει την μπάλα μέσα απ' τα χέρια του, όπως ο κύριος στην παρακάτω φάση από το Copa Africa που γίνεται αυτές τις μέρες στην Αγκόλα:
http://www.youtube.com/watch?v=fiSRIw5PjfM

Δευτέρα 27 Απριλίου 2009

Η "Καταστασιακή" Προπόνηση του Τερματοφύλακα.

Σε όλα τα ομαδικά σπορ, η ¨καταστασιακή" προπόνηση, δηλαδή η αναπαραγωγή στην προπόνηση καταστάσεων που ο αθλητής ενδέχεται να αντιμετωπίσει στον αγώνα, είναι σημαντική. Ειδικά η θέση του τερματοφύλακα στο ποδόσφαιρο, ως ιδιαίτερα τεχνική θέση, απαιτεί την συχνή επανάληψη στην προπόνηση συνθηκών αγώνα με σκοπό να εξελίξει ο τερματοφύλακας βασικά προσόντα που θα του επιτρέψουν να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της θέσης.
Με την "καταστασιακή" προπόνηση επιδιώκουμε πρώτα απ' όλα την απόκτηση γνώσης από τον τερματοφύλακα. Σκοπεύουμε -πάντα στα πλαίσια του δυνατού- να προετοιμάσουμε έναν τερματοφύλακα για τον οποίο καμία κατάσταση μέσα στο παιχνίδι, καμία φάση του αγώνα δεν θα είναι πρωτόγνωρη. Άρα ουσιαστικά ο καλά προετοιμασμένος "καταστασιακά" τερματοφύλακας αντιμετωπίζοντας συγκεκριμένες φάσεις στη διάρκεια του αγώνα, θα ανακαλεί στην μνήμη του, αυτοματοποιημένα και ασυνείδητα, την ανάλογη φάση που γνώρισε και αντιμετώπισε στην προπόνηση.

Η ταχύτητα αναγνώρισης κάθε φάσης, που προέρχεται από τη γνώση και τη μνήμη ανάλογων φάσεων είναι άλλωστε αυτό που ξεχωρίζει τον έμπειρο από τον άπειρο τερματοφύλακα. Η εμπειρία όμως και ο χαρακτήρας (σε αντίθεση με τις γνώσεις) δεν μπορούν να μεταφερθούν με θεωρητικά μαθήματα, με διηγήσεις. Αν ήταν έτσι θα αρκούσε ένας βετεράνος τερματοφύλακας να αφηγηθεί στον νέο τις δικές του εμπειρίες.
Φυσικά καλύτερη "καταστασιακή" προπόνηση από τον ίδιο τον αγώνα δεν υπάρχει, αλλά η συμμετοχή ενός τερματοφύλακα σε πολλούς αγώνες δεν είναι πάντα εφικτή, ακόμα και στις μικρές ηλικίες. Μην ξεχνάτε ότι ο βασικός τερματοφύλακας είναι ο πλέον αναντικατάστατος από την ενδεκάδα, πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει πως οι αναπληρωματικοί σπάνια αγωνίζονται σε κανονικά παιχνίδια. Μην ξεχνάτε φυσικά πως όλοι οι τερματοφύλακες πριν γίνουν βασικοί, υπήρξαν αναπληρωματικοί...

Είναι φανερό λοιπόν πόσο σημαντική είναι η "καταστασιακή" προπόνηση (allenamento situazionale, την λένε οι Ιταλοί), οι οποία όμως πρέπει να ακολουθεί κάποιους κανόνες. Σημαντικότεροι από αυτούς είναι οι τέσσερις παρακάτω:

α) Ο χώρος στον οποίο την εφαρμόζουμε. Όχι σε μια γωνία του γηπέδου, σε μια άκρη ή ακόμα και έξω από αυτό. Αλλά στον φυσικό χώρο δράσης του τερματοφύλακα, στην εστία και στην περιοχή του, στο κανονικό γήπεδο.

β)Δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην ταχύτητα με την οποία εκτελείται η "καταστασιακή προπόνηση" και αυτό ακριβώς για να αναπαραστήσουμε όσο το δυνατό πιστότερα τις πραγματικές συνθήκες αγώνα. Βλέπω συχνά συναδέλφους που πραγματοποιούν "καταστασιακές" ασκήσεις σε αργή κίνηση, σχεδόν βαριεστημένα. Αυτό εκτός από ανώφελο, μπορεί να είναι και επικίνδυνο καθώς συνηθίζει τον τερματοφύλακα σε συνθήκες ήπιας ταχύτητας που σπάνια θα αντιμετωπίσει στον αγώνα.

γ)Όλες οι "καταστασιακές" ασκήσεις ανεξαρτήτως σεναρίου τελειώνουν μόνο αφού ο τερματοφύλακας μπλοκάρει ή ελέγξει την μπάλα και την προωθήσει σε ελεύθερο συμπαίκτη του για να ξεκινήσει η αντεπίθεση της ομάδας του ή αν η μπάλα βγει εκτός γηπέδου (άουτ, κόρνερ ή πλάγιο). Μέχρι να συμβεί κάτι απ' τα δύο η άσκηση συνεχίζεται ανεξαρτήτως του αν έχουμε υπερβεί το σενάριο.
Ας δούμε το παράδειγμα μιας από τις πιο συνηθισμένες "καταστασιακές" ασκήσεις: της σέντρας από τα δύο άκρα του γηπέδου, όπου σκοπός του τερματοφύλακα είναι να κάνει έξοδο και να μπλοκάρει ή να διώξει με γροθιές την μπάλα. Αν δεν τα καταφέρει, δεν σταματάμε την άσκηση, αλλά συνεχίζουμε με κεφαλιά ή σουτ των επιθετικών που έχουμε χρησιμοποιήσει, μέχρι ή να μπει γκολ ή να μπλοκάρει ή να ελέγξει ο τερματοφύλακας ή να βγει η μπάλα εκτός γηπέδου.

και

δ) Προσπαθούμε (αν και είναι αλήθεια πως αυτό δεν είναι πάντα εφικτό) στις καταστασιακές ασκήσεις να χρησιμοποιούμε πραγματικούς ποδοσφαιριστές, όχι ομοιώματα και αν είναι δυνατό όχι μόνο τους άλλους τερματοφύλακες, αλλά και τους υπόλοιπους ποδοσφαιριστές της ομάδας, έτσι ώστε η αναπαραγωγή των συνθηκών του επίσημου παιχνιδιού να γίνεται όσο πιστότερα μπορούμε.


Σε μια από τις επόμενες καταχωρήσεις θα δούμε μερικές συγκεριμένες ασκήσεις "καταστασιακής" προπόνησης

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2009

Μια ομάδα μόνος του...

...ο τερματοφύλακας σε ερασιτεχνική κατηγορία της Γερμανίας που μόλις αφού απέκρουσε πέναλτι, σημείωσε γκολ με ισχυρό βολέ. Δείτε το εδώ:

http://www.sport24.gr/html/ent/665/ent.283665.asp



Ουάου που λέει κι ο λαός μας...

.............

Κυριακή 28 Δεκεμβρίου 2008

Η Μεγάλη των Τερματοφυλάκων Σχολή

Είναι πανθομολογούμενο πως η μεγαλύτερη σχολή τερματοφυλάκων στον κόσμο είναι η ιταλική. Πράγματι στην Ιταλία έχει εξελιχθεί ο τρόπος που αντιμετωπίζεται αγωνιστικά ο ρόλος του τερματοφύλακα και έχει προχωρήσει ιδιαιτέρως η έρευνα πάνω στην προπονητική των αθλητών που αγωνίζονται στη συγκεκριμένη θέση.
Τα αποτελέσματα είναι ορατά διά γυμνού οφθαλμού καθώς δεν υπάρχει χρονιά που να μην βρίσκεται ένας Ιταλός τερματοφύλακας μέσα στους τρεις-τέσσερις καλύτερους στον κόσμο.

Ας θυμηθούμε τον Αλμπερτόζι, λίγο μετά τον Τζοφ (αλλά και τον πολύ καλό Ιβάνο Μπορντόν που έμεινε στη σκιά του), αργότερα τους Τζένγκα, Παλιούκα, Γκάλι, τον Περούτσι που έπαιζε ως πολύ πρόσφατα σε ηλικία 43 ετών, σήμερα ακόμα τον Τόλντο και φυσικά τον -πιθανότατα καλύτερο στον κόσμο- Τζανλουΐτζι Μπουφόν.

Φυσικώ τω λόγω λοιπόν στο ιταλικό πρωτάθλημα συναντάμε μερικούς από τους καλύτερους διεθνώς τερματοφύλακες. Είναι προφανές πως για να αγωνιστεί με επιτυχία κάποιος ξένος τερματοφύλακας στην Ιταλία θα πρέπει να είναι εξαιρετικός. Σε μία χώρα που απέτυχε ο μεγάλος Έντβιν Φαν ντε Σααρ, τα παραδείγματα μη Ιταλών επιτυχημένων γκολκίπερ είναι λίγα, αλλά χαρακτηριστικά: Ο Βραζιλιάνος Τζίντα της Μίλαν είναι ένας, ο Μάννινγκερ της Γιούβε είναι ένας άλλος και φυσικά ένα μπράβο αξίζει και στον δικό μας Δημήτρη Ελευθερόπουλο που εδώ και κάμποσα χρόνια καταφέρνει να τον εμπιστεύονται ομάδες της "γείτονος".

Στο βίντεο που θα δείτε μέσω του παρακάτω συνδέσμου θα πάρετε μια ιδέα από τις καλύτερες στιγμές των τερματοφυλάκων του "campionato" για το 2008. Έτσι για να αποχαιρετίσουμε όμορφα τη χρονιά που φεύγει. Προσέξτε ειδικώς την επέμβαση του Αμπιάτι (είναι εκείνη στο νούμερο 5). Καλή διασκέδαση και Καλή Νέα Χρονιά!!!
....................

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Δολοφονία

Το ιστολόγιο του "Ανεξιχνίαστου Ιππότη" εκφράζει τη φρίκη του για την εν ψυχρώ δολοφονία ενός παιδιού 15 μόλις ετών από ασυνείδητα και επίορκα όργανα της Ελληνικής Αστυνομίας και τη συμπαράσταση του στους κοινωνικούς αγωνιστές που διαδηλώνουν σε κάθε ελληνική πόλη και στο εξωτερικό.